Nawr roedd y sarff yn fwy crefftus nag unrhyw fwystfil arall yn y maes a wnaeth yr ARGLWYDD Dduw. Dywedodd wrth y fenyw, "A ddywedodd Duw mewn gwirionedd, 'Ni fyddwch yn bwyta o unrhyw goeden yn yr ardd'?"

²A dywedodd y ddynes wrth y sarff, "Efallai y byddwn ni'n bwyta o ffrwyth y coed yn yr ardd," ³ond dywedodd Duw, 'Ni fwytewch o ffrwyth y goeden sydd yng nghanol yr ardd, ac ni chyffyrddwch â hi, rhag ichi farw.' "

⁴Ond dywedodd y sarff wrth y ddynes, "Ni fyddwch yn sicr o farw. ⁵Oherwydd mae Duw yn gwybod pan fyddwch chi'n bwyta ohono bydd eich llygaid yn cael eu hagor, a byddwch chi fel Duw, yn gwybod da a drwg. "

⁶Felly pan welodd y fenyw fod y goeden yn dda ar gyfer bwyd, a'i bod yn hyfrydwch i'r llygaid, a bod y goeden i'w dymuno i wneud un yn ddoeth, cymerodd hi ei ffrwythau a bwyta, a rhoddodd rai iddi hefyd ei gŵr a oedd gyda hi, ac yr oedd yn bwyta. ⁷Yna agorwyd llygaid y ddau, a gwyddent eu bod yn noeth. Ac fe wnaethant wnïo dail ffigys gyda'i gilydd a gwneud loincloths eu hunain. ⁸A chlywsant sŵn yr ARGLWYDD Dduw yn cerdded yn yr ardd yn cŵl y dydd, a chuddiodd y dyn a'i wraig eu hunain rhag presenoldeb yr ARGLWYDD Dduw ymhlith coed yr ardd.

⁹Ond galwodd yr ARGLWYDD Dduw at y dyn a dweud wrtho, "Ble wyt ti?"

¹⁰Ac meddai, "Clywais y sain ohonoch chi yn yr ardd, ac roedd gen i ofn, oherwydd roeddwn i'n noeth, ac fe wnes i guddio fy hun."

¹¹Meddai, "Pwy ddywedodd wrthych eich bod yn noeth? A ydych wedi bwyta o'r goeden y gorchmynnais ichi beidio â bwyta?"

¹²Dywedodd y dyn, "Y fenyw a roesoch chi i fod gyda mi, rhoddodd ffrwyth y goeden i mi, a bwytais i."

¹³Yna dywedodd yr ARGLWYDD Dduw wrth y wraig, "Beth yw hyn rydych chi wedi'i wneud?" Dywedodd y ddynes, "Fe wnaeth y sarff fy nhwyllo, a bwytais i."

¹⁴Dywedodd yr ARGLWYDD Dduw wrth y sarff, "Oherwydd i chi wneud hyn, melltigedig ydych chi uwchlaw pob da byw ac yn anad dim bwystfilod y maes; ar eich bol yr ewch chi, a llwch byddwch chi'n bwyta holl ddyddiau eich bywyd.

¹⁵Byddaf yn rhoi elyniaeth rhyngoch chi a'r fenyw, a rhwng eich plant a'i phlant; bydd yn cleisio'ch pen, a byddwch yn cleisio ei sawdl. "

¹⁶Wrth y fenyw dywedodd, "Byddaf yn sicr yn lluosi'ch poen wrth fagu plant; mewn poen byddwch yn dod â phlant allan. Bydd eich dymuniad am eich gŵr, a bydd yn llywodraethu arnoch chi."

¹⁷Ac wrth Adda dywedodd, "Oherwydd eich bod wedi gwrando ar lais eich gwraig ac wedi bwyta o'r goeden y gorchmynnais ichi, 'Ni chewch fwyta ohoni,' melltigedig yw'r ddaear o'ch herwydd chi; mewn poen byddwch chi bwyta ohono holl ddyddiau eich bywyd;

¹⁸drain ac ysgall a ddaw â hi i chi; a byddwch yn bwyta planhigion y maes.

¹⁹Trwy chwys eich wyneb byddwch yn bwyta bara, nes i chi ddychwelyd i'r llawr, oherwydd ohono y cymerwyd chi; oherwydd llwch ydych chi, ac i lwch dychwelwch. " ²⁰Galwodd y dyn enw ei wraig Eve, oherwydd hi oedd mam pawb oedd yn byw. ²¹Gwnaeth yr ARGLWYDD Dduw i Adda ac i'w wraig ddillad o grwyn a'u gwisgo.

²²Yna dywedodd yr ARGLWYDD Dduw, "Wele'r dyn wedi dod yn debyg i un ohonom ni o wybod da a drwg. Nawr, rhag iddo estyn ei law a chymryd hefyd o bren y bywyd a bwyta, a byw am byth -" ²³am hynny anfonodd yr ARGLWYDD Dduw ef allan o ardd Eden i weithio ar y tir y cymerwyd ef ohono. ²⁴Gyrrodd allan y dyn, ac yn nwyrain gardd Eden gosododd y cerwbiaid a chleddyf fflamlyd a drodd bob ffordd i warchod y ffordd i goeden y bywyd.