Roedd Jacob yn byw yng ngwlad arhosiadau ei dad, yng ngwlad Canaan. ²Dyma genedlaethau Jacob. Roedd Joseph, yn ddwy ar bymtheg oed, yn pori'r ddiadell gyda'i frodyr. Roedd yn fachgen gyda meibion Bilhah a Zilpah, gwragedd ei dad. A daeth Joseff ag adroddiad gwael ohonyn nhw at eu tad. ³Nawr roedd Israel yn caru Joseff yn fwy nag unrhyw un arall o'i feibion, oherwydd ei fod yn fab i'w henaint. Ac fe wnaeth iddo fantell o lawer o liwiau. ⁴Ond pan welodd ei frodyr fod eu tad yn ei garu yn fwy na'i frodyr i gyd, roedden nhw'n ei gasáu ac ni allen nhw siarad yn heddychlon ag ef.

⁵Nawr roedd gan Joseff freuddwyd, a phan ddywedodd hynny wrth ei frodyr roedden nhw'n ei gasáu hyd yn oed yn fwy. ⁶Dywedodd wrthynt, "Clywch y freuddwyd hon yr wyf wedi'i breuddwydio: ⁷Wele, yr oeddem yn rhwymo ysgubau yn y maes, ac wele, cododd fy ysgub a sefyll yn unionsyth. Ac wele, fe gasglodd eich ysgubau o'i chwmpas ac ymgrymu i fy ysgub. "

⁸Dywedodd ei frodyr wrtho, "A ydych yn wir i deyrnasu arnom ni? Neu a ydych chi yn wir i lywodraethu arnom ni?" Felly roedden nhw'n ei gasáu hyd yn oed yn fwy am ei freuddwydion ac am ei eiriau. ⁹Yna breuddwydiodd freuddwyd arall a'i hadrodd wrth ei frodyr a dweud, "Wele, rwyf wedi breuddwydio breuddwyd arall. Wele'r haul, y lleuad, ac un ar ddeg seren yn ymgrymu i mi." ¹⁰Ond pan ddywedodd wrth ei dad ac wrth ei frodyr, ceryddodd ei dad ef a dweud wrtho, "Beth yw'r freuddwyd hon rydych chi wedi'i breuddwydio? A ddeuaf i a'ch mam a'ch brodyr i ymgrymu i'r llawr o'ch blaen. ? " ¹¹Ac roedd ei frodyr yn genfigennus ohono, ond roedd ei dad yn cadw'r dywediad mewn cof.

¹²Nawr aeth ei frodyr i borfa haid eu tad ger Sichem. ¹³A dywedodd Israel wrth Joseff, "Onid yw eich brodyr yn pori'r ddiadell yn Sichem? Dewch, fe'ch anfonaf atynt." Ac meddai wrtho, "Dyma fi."

¹⁴Felly dywedodd wrtho, "Ewch yn awr, gweld a yw'n dda gyda'ch brodyr a chyda'r praidd, a dewch â gair ataf." Felly anfonodd ef o Ddyffryn Hebron, a daeth i Sichem. ¹⁵A daeth dyn o hyd iddo yn crwydro yn y caeau. A gofynnodd y dyn iddo, "Beth ydych chi'n ei geisio?"

¹⁶"Rwy'n ceisio fy mrodyr," meddai. "Dywedwch wrthyf, os gwelwch yn dda, ble maen nhw'n pori'r ddiadell."

¹⁷A dywedodd y dyn, "Maent wedi mynd i ffwrdd, oherwydd clywais hwy yn dweud, 'Awn i Dothan.'" Felly aeth Joseff ar ôl ei frodyr a dod o hyd iddynt yn Dothan.

¹⁸Gwelsant ef o bell, a chyn iddo ddod yn agos atynt cynllwyniwyd yn ei erbyn i'w ladd. ¹⁹Dywedon nhw wrth ei gilydd, "Yma daw'r breuddwydiwr hwn. ²⁰Dewch nawr, gadewch inni ei ladd a'i daflu i mewn i un o'r pyllau. Yna byddwn yn dweud bod anifail ffyrnig wedi ei ysbeilio, a chawn weld beth fydd yn dod yn freuddwydion iddo. "

²¹Ond pan glywodd Reuben, fe wnaeth ei achub allan o'u dwylo, gan ddweud, "Peidiwn â chymryd ei fywyd." ²²A dywedodd Reuben wrthynt, "Sied dim gwaed; taflwch ef i'r pwll hwn yma yn yr anialwch, ond peidiwch â gosod llaw arno" - er mwyn iddo ei achub o'u llaw i'w adfer i'w dad. ²³Felly pan ddaeth Joseff at ei frodyr, fe wnaethon nhw ei dynnu o'i fantell, gwisg llawer o liwiau yr oedd yn eu gwisgo. ²⁴A dyma nhw'n mynd ag e a'i daflu i bydew. Roedd y pwll yn wag; nid oedd dŵr ynddo.

²⁵Yna eisteddon nhw i lawr i fwyta. Ac wrth edrych i fyny gwelsant garafán o Ismaeliaid yn dod o Gilead, gyda'u camelod yn dwyn gwm, balm, a myrr, ar eu ffordd i'w gario i lawr i'r Aifft. ²⁶Yna dywedodd Jwda wrth ei frodyr, "Pa elw yw hi os ydyn ni'n lladd ein brawd ac yn cuddio'i waed? ²⁷Dewch, gadewch inni ei werthu i'r Ismaeliaid, ac na fydded ein llaw arno, oherwydd ef yw ein brawd, ein cnawd ein hunain. "A gwrandawodd ei frodyr arno. ²⁸Yna aeth masnachwyr Midianite heibio. A dyma nhw'n tynnu Joseff i fyny a'i godi o'r pwll, a'i werthu i'r Ismaeliaid am ugain sicl o arian. Aethant â Joseff i'r Aifft.

²⁹Pan ddychwelodd Reuben i'r pwll a gweld nad oedd Joseff yn y pwll, fe rwygodd ei ddillad ³⁰a dychwelodd at ei frodyr a dweud, "Mae'r bachgen wedi mynd, a minnau, i ble'r af i?" ³¹Yna cymerasant fantell Joseff a lladd gafr a throchi’r fantell yn y gwaed. ³²Ac fe wnaethon nhw anfon y fantell o lawer o liwiau a dod â hi at eu tad a dweud, "Dyma ni wedi dod o hyd iddo; nodwch ai gwisg eich mab ydyw ai peidio."

³³Ac fe’i hadnabu a dweud, "Gwisg fy mab yw hi. Mae anifail ffyrnig wedi ei ysbeilio. Heb os, mae Joseff wedi ei rwygo’n ddarnau." ³⁴Yna rhwygo Jacob ei ddillad a rhoi sachliain ar ei lwynau a galaru am ei fab ddyddiau lawer. ³⁵Cododd ei holl feibion a'i ferched i gyd i'w gysuro, ond gwrthododd gael ei gysuro a dweud, "Na, af i lawr i Sheol at fy mab, gan alaru." Felly wylodd ei dad amdano. ³⁶Yn y cyfamser roedd y Midianiaid wedi ei werthu yn yr Aifft i Potiphar, swyddog Pharo, capten y gwarchodlu.