Nawr roedd Moses yn cadw praidd ei dad-yng-nghyfraith, Jethro, offeiriad Midian, ac fe arweiniodd ei braidd i ochr orllewinol yr anialwch a dod i Horeb, mynydd Duw. ²Ac ymddangosodd angel yr ARGLWYDD iddo mewn fflam dân allan o ganol llwyn. Edrychodd, ac wele'r llwyn yn llosgi, ac eto ni chafodd ei yfed. ³A dywedodd Moses, "Byddaf yn troi o'r neilltu i weld yr olygfa wych hon, pam nad yw'r llwyn yn cael ei losgi."

⁴Pan welodd yr ARGLWYDD iddo droi o'r neilltu i weld, galwodd Duw arno allan o'r llwyn, "Moses, Moses!" Ac meddai, "Dyma fi."

⁶Ac meddai, "Myfi yw Duw eich tad, Duw Abraham, Duw Isaac, a Duw Jacob." Cuddiodd Moses ei wyneb, oherwydd yr oedd arno ofn edrych ar Dduw.

⁷Yna dywedodd yr ARGLWYDD, "Yn sicr, rwyf wedi gweld cystudd fy mhobl sydd yn yr Aifft ac wedi clywed eu cri oherwydd eu tasgau. Rwy'n gwybod eu dioddefiadau, ⁸ac yr wyf wedi dod i lawr i'w gwaredu o law yr Eifftiaid a'u dwyn i fyny o'r wlad honno i wlad dda ac eang, gwlad yn llifo â llaeth a mêl, i le y Canaaneaid, yr Hethiaid, yr Amoriaid, y Perisiaid, yr Hiviaid, a'r Jebusiaid. ⁹Ac yn awr, wele waedd gwaedd pobl Israel wedi dod ataf, a gwelais hefyd y gormes y mae'r Eifftiaid yn eu gormesu. ¹⁰Dewch, fe'ch anfonaf at Pharo er mwyn ichi ddod â'm pobl, plant Israel, allan o'r Aifft. "

¹¹Ond dywedodd Moses wrth Dduw, "Pwy ydw i y dylwn fynd at Pharo a dod â phlant Israel allan o'r Aifft?"

¹²Dywedodd, "Ond byddaf gyda chi, a dyma fydd yr arwydd i chi, fy mod wedi eich anfon atoch: pan ddaethoch â'r bobl allan o'r Aifft, byddwch yn gwasanaethu Duw ar y mynydd hwn."

¹³Yna dywedodd Moses wrth Dduw, "Os deuaf at bobl Israel a dweud wrthynt, 'Mae Duw eich tadau wedi fy anfon atoch,' ac maent yn gofyn imi, 'Beth yw ei enw?' beth a ddywedaf wrthynt? "

¹⁴Dywedodd Duw wrth Moses, "Rwy'n BWY Rwy'n AC." Ac meddai, "Dywedwch hyn wrth bobl Israel, 'dw i wedi fy anfon atoch chi.'" ¹⁵Dywedodd Duw hefyd wrth Moses, "Dywedwch hyn wrth bobl Israel, 'Mae'r ARGLWYDD, Duw eich tadau, Duw Abraham, Duw Isaac, a Duw Jacob, wedi fy anfon atoch chi." Dyma fy enw am byth, ac felly rydw i i'w gofio ar hyd yr holl genedlaethau. ¹⁶Dos a chasglu henuriaid Israel ynghyd a dweud wrthynt, 'Mae'r ARGLWYDD, Duw eich tadau, Duw Abraham, Isaac, a Jacob, wedi ymddangos i mi, gan ddweud, "Rwyf wedi arsylwi arnoch chi a beth sydd wedi wedi ei wneud i chwi yn yr Aifft, ¹⁷ac rwy'n addo y byddaf yn dod â chi i fyny o gystudd yr Aifft i wlad y Canaaneaid, yr Hethiaid, yr Amoriaid, y Perisiaid, yr Hiviaid, a'r Jebusiaid, gwlad sy'n llifo â llaeth a mêl. "' ¹⁸A byddant yn gwrando ar eich llais, a byddwch chi a henuriaid Israel yn mynd at frenin yr Aifft ac yn dweud wrtho, 'Mae'r ARGLWYDD, Duw'r Hebreaid, wedi cyfarfod â ni; ac yn awr, gadewch inni fynd ar dridiau o daith i'r anialwch, er mwyn inni aberthu i'r ARGLWYDD ein Duw. ' ¹⁹Ond gwn na fydd brenin yr Aifft yn gadael ichi fynd oni bai ei fod yn cael ei orfodi gan law nerthol. ²⁰Felly byddaf yn estyn fy llaw ac yn taro'r Aifft gyda'r holl ryfeddodau y byddaf yn eu gwneud ynddo; wedi hynny bydd yn gadael i chi fynd. ²¹A rhoddaf ffafr i'r bobl hon yng ngolwg yr Eifftiaid; a phan ewch, ni ewch yn wag, ²²ond bydd pob merch yn gofyn i'w chymydog, ac unrhyw fenyw sy'n byw yn ei thŷ, am emwaith arian ac aur, ac am ddillad. Byddwch yn eu rhoi ar eich meibion ac ar eich merched. Felly byddwch chi'n ysbeilio yr Eifftiaid. "