Ah, Ariel, Ariel, y ddinas lle gwersyllodd David! Ychwanegwch flwyddyn i flwyddyn; gadewch i'r gwleddoedd redeg eu rownd. ²Eto, byddaf yn trallod Ariel, a bydd cwynfan a galarnad, a bydd hi ataf fi fel Ariel. ³A byddaf yn gwersylla yn eich erbyn o gwmpas, ac yn gwarchae arnoch chi gyda thyrau a byddaf yn codi gwaith gwarchae yn eich erbyn. ⁴A byddwch yn cael eich dwyn yn isel; o'r ddaear y byddwch yn siarad, ac o'r llwch bydd eich araith yn ymgrymu; daw eich llais o'r ddaear fel llais ysbryd, ac o'r llwch bydd eich araith yn sibrwd.

⁵Ond bydd lliaws eich gelynion tramor fel llwch bach, a lliaws y didostur fel pasio siffrwd. Ac mewn amrantiad, yn sydyn, ⁶bydd ARGLWYDD y Lluoedd yn ymweld â chi gyda tharanau a daeargryn a sŵn mawr, gyda chwyrligwgan a thymestl, a fflam tân ysol. ⁷A bydd lliaws yr holl genhedloedd sy'n ymladd yn erbyn Ariel, pawb sy'n ymladd yn ei herbyn a'i chadarnle ac yn ei phoeni, fel breuddwyd, gweledigaeth o'r nos. ⁸Fel pan mae dyn llwglyd yn breuddwydio ei fod yn bwyta ac yn deffro gyda'i newyn heb ei fodloni, neu fel pan mae dyn sychedig yn breuddwydio ei fod yn yfed ac yn deffro'n wangalon, gyda'i syched heb ei ddiffodd, felly hefyd y bydd lliaws yr holl genhedloedd yn ymladd yn erbyn Mount Seion.

⁹Rhyfeddwch eich hunain a syfrdanwch; dall eich hunain a byddwch yn ddall! Byddwch yn feddw, ond nid gyda gwin; syfrdanol, ond nid gyda diod gref! ¹⁰Oherwydd mae'r ARGLWYDD wedi tywallt ysbryd o gwsg dwfn arnoch chi, ac wedi cau eich llygaid (y proffwydi), ac wedi gorchuddio'ch pennau (y gweledydd). ¹¹Ac mae'r weledigaeth o hyn i gyd wedi dod i chi fel geiriau llyfr sydd wedi'i selio. Pan fydd dynion yn ei roi i un sy'n gallu darllen, gan ddweud, "Darllenwch hwn," meddai, "ni allaf, oherwydd mae wedi'i selio." ¹²A phan roddant y llyfr i un na all ddarllen, gan ddweud, "Darllenwch hwn," meddai, "ni allaf ddarllen."

¹³A dywedodd yr Arglwydd: "Oherwydd bod y bobl hyn yn agosáu â'u ceg ac yn fy anrhydeddu â'u gwefusau, tra bod eu calonnau ymhell oddi wrthyf, a'u hofn amdanaf yw gorchymyn a ddysgir gan ddynion, ¹⁴felly, wele, mi wnaf eto bethau rhyfeddol gyda'r bobl hyn, gyda rhyfeddod ar ryfeddod; a difethir doethineb eu doethion, a chuddir craffter eu dynion craff. "

¹⁵Ah, chi sy'n cuddio'n ddwfn oddi wrth yr ARGLWYDD eich cyngor, y mae eu gweithredoedd yn y tywyllwch, ac sy'n dweud, "Pwy sy'n ein gweld ni? Pwy sy'n ein hadnabod?" ¹⁶Rydych chi'n troi pethau wyneb i waered! A fydd y crochenydd yn cael ei ystyried fel y clai, y dylai'r peth a wneir ddweud am ei wneuthurwr, "Ni wnaeth fi"; neu mae'r peth a ffurfiwyd yn dweud am yr un a'i ffurfiodd, "Nid oes ganddo unrhyw ddealltwriaeth"?

¹⁷Onid ychydig bach eto yw hyd nes y bydd Libanus yn cael ei droi’n gae ffrwythlon, a’r maes ffrwythlon yn cael ei ystyried yn goedwig? ¹⁸Yn y dydd hwnnw bydd y byddar yn clywed geiriau llyfr, ac allan o'u tywyllwch a'u tywyllwch bydd llygaid y deillion yn gweld. ¹⁹Bydd y addfwyn yn cael llawenydd o'r newydd yn yr ARGLWYDD, a bydd y tlawd ymhlith y ddynoliaeth yn gorfoleddu yn Sanct Israel. ²⁰Oherwydd ni ddaw'r didostur i ddim a daw'r scoffer i ben, a thorir pawb sy'n gwylio i wneud drwg, ²¹sydd trwy air yn gwneud dyn allan i fod yn droseddwr, ac yn gosod magl i'r sawl sy'n ceryddu yn y giât, a chyda phle gwag trowch o'r neilltu yr hwn sydd yn y dde.

²²Am hynny fel hyn y dywed yr ARGLWYDD, a achubodd Abraham, ynghylch tŷ Jacob: "Ni fydd cywilydd ar Jacob mwyach, ni thyfodd ei wyneb yn welw mwyach. ²³Oherwydd pan fydd yn gweld ei blant, gwaith fy nwylo, yn ei ganol, byddant yn sancteiddio fy enw; byddant yn sancteiddio Sanct Jacob ac yn sefyll mewn parchedig ofn Duw Israel. ²⁴A bydd y rhai sy'n mynd ar gyfeiliorn mewn ysbryd yn dod i ddeall, a bydd y rhai sy'n grwgnach yn derbyn cyfarwyddyd. "