Daeth gair yr ARGLWYDD ataf: ²"Fab dyn, siaradwch â'ch pobl a dywedwch wrthynt," Os deuaf â'r cleddyf ar wlad, a bod pobl y wlad yn cymryd dyn o'u plith, a'i wneud yn wyliwr iddo, " ³ac os yw'n gweld y cleddyf yn dod ar y tir ac yn chwythu'r utgorn ac yn rhybuddio'r bobl, ⁴yna os na fydd unrhyw un sy'n clywed sŵn yr utgorn yn cymryd rhybudd, a'r cleddyf yn dod ac yn mynd ag ef i ffwrdd, bydd ei waed ar ei ben ei hun. ⁵Clywodd swn yr utgorn ac ni chymerodd rybudd; bydd ei waed arno'i hun. Ond pe bai wedi cymryd rhybudd, byddai wedi achub ei fywyd. ⁶Ond os yw'r gwyliwr yn gweld y cleddyf yn dod ac nad yw'n chwythu'r trwmped, fel nad yw'r bobl yn cael eu rhybuddio, a'r cleddyf yn dod ac yn cymryd unrhyw un ohonyn nhw, mae'r person hwnnw'n cael ei gymryd i ffwrdd yn ei anwiredd, ond ei waed y bydd arnaf ei angen arno llaw'r gwyliwr.

⁷"Felly rwyt ti, fab dyn, wedi gwneud gwyliwr dros dŷ Israel. Pryd bynnag y byddwch chi'n clywed gair o fy ngheg, byddwch chi'n rhoi rhybudd iddyn nhw. ⁸Os dywedaf wrth yr annuwiol, O un drygionus, byddwch yn sicr o farw, ac nid ydych yn siarad i rybuddio’r drygionus i droi o’i ffordd, bydd y person drygionus hwnnw’n marw yn ei anwiredd, ond bydd ei waed y bydd arnaf ei angen wrth eich llaw. ⁹Ond os rhybuddiwch yr annuwiol i droi o'i ffordd, ac nad yw'n troi o'i ffordd, bydd y person hwnnw'n marw yn ei anwiredd, ond byddwch wedi traddodi'ch enaid.

¹⁰"A thithau, fab dyn, wrth dŷ Israel, Fel hyn a ddywedasoch: 'Siawns nad yw ein camweddau a'n pechodau arnom, ac yr ydym yn pydru o'u herwydd. Sut felly y gallwn fyw?' ¹¹Dywedwch wrthynt, Fel yr wyf yn byw, yn datgan yr Arglwydd DDUW, nid oes gennyf bleser ym marwolaeth yr annuwiol, ond bod yr annuwiol yn troi o'i ffordd ac yn byw; trowch yn ôl, trowch yn ôl oddi wrth eich ffyrdd drwg, oherwydd pam y byddwch chi'n marw, O dŷ Israel?

¹²"A thithau, fab dyn, yn dywedyd wrth dy bobl, Ni chyfiawnder cyfiawn ef a'i traddodi pan fydd yn troseddu, ac fel am ddrygioni yr annuwiol, ni syrthia ganddo wrth droi oddi wrth ei ddrygioni, a'r ni fydd cyfiawn yn gallu byw trwy ei gyfiawnder pan fydd yn pechu. ¹³Er fy mod yn dweud wrth y cyfiawn y bydd yn sicr o fyw, eto os yw'n ymddiried yn ei gyfiawnder ac yn gwneud anghyfiawnder, ni fydd unrhyw un o'i weithredoedd cyfiawn yn cael eu cofio, ond yn ei anghyfiawnder a wnaeth, bydd yn marw. ¹⁴Unwaith eto, er fy mod yn dweud wrth yr annuwiol, 'Byddwch yn sicr o farw,' eto os bydd yn troi oddi wrth ei bechod ac yn gwneud yr hyn sy'n gyfiawn ac yn iawn, ¹⁵os bydd yr annuwiol yn adfer yr addewid, yn rhoi yn ôl yr hyn a gymerodd trwy ladrad, ac yn cerdded yn neddfau bywyd, heb wneud anghyfiawnder, bydd yn sicr o fyw; ni chaiff farw. ¹⁶Ni fydd unrhyw un o'r pechodau a gyflawnodd yn cael eu cofio yn ei erbyn. Mae wedi gwneud yr hyn sy'n gyfiawn ac yn iawn; bydd yn sicr o fyw.

¹⁷"Ac eto, mae eich pobl yn dweud, 'Nid yw ffordd yr Arglwydd yn unig,' pan nad yw eu ffordd eu hunain yn gyfiawn. ¹⁸Pan fydd y cyfiawn yn troi oddi wrth ei gyfiawnder ac yn gwneud anghyfiawnder, bydd yn marw drosto. ¹⁹A phan fydd yr annuwiol yn troi oddi wrth ei ddrygioni ac yn gwneud yr hyn sy'n gyfiawn ac yn iawn, bydd yn byw ganddyn nhw. ²⁰Ac eto rydych chi'n dweud, 'Nid yw ffordd yr Arglwydd yn unig.' O dŷ Israel, byddaf yn barnu pob un ohonoch yn ôl ei ffyrdd. "

²¹Yn y ddeuddegfed flwyddyn o'n alltudiaeth, yn y degfed mis, ar y pumed diwrnod o'r mis, daeth ffoadur o Jerwsalem ataf a dweud, "Mae'r ddinas wedi cael ei tharo i lawr." ²²Yn awr yr oedd llaw yr ARGLWYDD wedi bod arnaf y noson cyn i'r ffoadur ddod; ac roedd wedi agor fy ngheg erbyn i'r dyn ddod ataf yn y bore, felly agorwyd fy ngheg, ac nid oeddwn yn fud mwyach.

²³Daeth gair yr ARGLWYDD ataf: ²⁴"Fab y dyn, mae trigolion y lleoedd gwastraff hyn yng ngwlad Israel yn dal i ddweud, 'Dim ond un dyn oedd Abraham, ac eto cafodd feddiant o'r wlad; ond rydyn ni'n llawer; mae'n sicr bod y tir wedi'i roi inni ei feddu.' ²⁵Am hynny dywedwch wrthynt, Fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW: Yr ydych yn bwyta cnawd â'r gwaed ac yn codi'ch llygaid at eich eilunod ac yn taflu gwaed; a feddi di wedyn y tir? ²⁶Rydych chi'n dibynnu ar y cleddyf, rydych chi'n cyflawni ffieidd-dra, ac mae pob un ohonoch chi'n halogi gwraig ei gymydog; a feddi di wedyn y tir?

²⁷Dywedwch hyn wrthynt, Fel hyn y dywed yr Arglwydd DDUW: Fel yr wyf yn byw, siawns na fydd y rhai sydd yn y lleoedd gwastraff yn cwympo gan y cleddyf, a phwy bynnag sydd yn y cae agored a roddaf i'r bwystfilod gael eu difa, a'r rhai sydd mewn cadarnleoedd ac mewn ogofâu bydd yn marw trwy bla. ²⁸A gwnaf y wlad yn anghyfannedd ac yn wastraff, a bydd ei balchder yn dod i ben, a bydd mynyddoedd Israel mor anghyfannedd fel na fydd yr un yn mynd trwyddo. ²⁹Yna byddant yn gwybod mai myfi yw'r ARGLWYDD, pan fyddaf wedi gwneud y wlad yn anghyfannedd ac yn wastraff oherwydd eu holl ffieidd-dra y maent wedi'u cyflawni.

³⁰"Fel ar eich cyfer chi, fab dyn, dywed eich pobl sy'n siarad gyda'ch gilydd wrth y waliau ac wrth ddrysau'r tai, wrth eich gilydd, pob un wrth ei frawd, 'Dewch, a chlywed beth yw'r gair sy'n dod o'r ARGLWYDD. ' ³¹Ac maen nhw'n dod atoch chi wrth i bobl ddod, ac maen nhw'n eistedd o'ch blaen chi fel fy mhobl i, ac maen nhw'n clywed yr hyn rydych chi'n ei ddweud ond ni fyddan nhw'n ei wneud; oblegid gyda siarad chwantus yn eu cegau y maent yn gweithredu; mae eu calon wedi'i gosod ar eu hennill. ³²Ac wele, rwyt ti iddyn nhw fel un sy'n canu caneuon chwantus â llais hyfryd ac yn chwarae'n dda ar offeryn, oherwydd maen nhw'n clywed yr hyn rydych chi'n ei ddweud, ond ni fyddan nhw'n ei wneud.

³³Pan ddaw hyn - a dod y bydd! - yna byddant yn gwybod bod proffwyd wedi bod yn eu plith. "