Cwynodd y bobl yng nghlyw'r ARGLWYDD am eu hanffawd, a phan glywodd yr ARGLWYDD, taniodd ei ddicter, a llosgodd tân yr ARGLWYDD yn eu plith a bwyta rhai rhannau pellennig o'r gwersyll. ²Yna gwaeddodd y bobl ar Moses, a gweddïodd Moses ar yr ARGLWYDD, a bu farw'r tân. ³Felly galwyd enw'r lle hwnnw yn Taberah, oherwydd bod tân yr ARGLWYDD yn llosgi yn eu plith.

⁴Nawr roedd gan y rabble a oedd yn eu plith chwant cryf. Ac wylodd pobl Israel eto a dweud, "O fod gennym ni gig i'w fwyta! ⁵Rydyn ni'n cofio'r pysgod y gwnaethon ni eu bwyta yn yr Aifft nad oedd yn costio dim, y ciwcymbrau, y melonau, y cennin, y winwns, a'r garlleg. ⁶Ond nawr mae ein cryfder wedi sychu, a does dim byd o gwbl ond y manna hwn i edrych arno. " ⁷Nawr roedd y manna fel had coriander, a'i ymddangosiad fel bdellium. ⁸Aeth y bobl o gwmpas a'i gasglu a'i dirio mewn melinau llaw neu ei guro mewn morterau a'i ferwi mewn potiau a gwneud cacennau ohono. Ac roedd ei flas fel blas cacennau wedi'u pobi ag olew. ⁹Pan syrthiodd y gwlith ar y gwersyll yn y nos, cwympodd y manna ag ef.

¹⁰Clywodd Moses y bobl yn wylo trwy gydol eu clans, pawb wrth ddrws ei babell. A thaniodd dicter yr ARGLWYDD yn boeth, ac roedd Moses yn anfodlon. ¹¹Dywedodd Moses wrth yr ARGLWYDD, "Pam ydych chi wedi delio'n sâl â'ch gwas? A pham nad ydw i wedi cael ffafr yn eich golwg, eich bod chi'n gosod baich yr holl bobl hyn arna i? ¹²A wnes i feichiogi'r holl bobl hyn? A roddais enedigaeth iddynt, y dylech ddweud wrthyf, 'Cariwch nhw yn eich mynwes, gan fod nyrs yn cario plentyn nyrsio,' i'r tir y gwnaethoch chi ei dyngu i'w roi i'w tadau? ¹³Ble ydw i i gael cig i'w roi i'r holl bobl hyn? Oherwydd maen nhw'n wylo o fy mlaen ac yn dweud, 'Rho gig inni, er mwyn inni fwyta.' ¹⁴Nid wyf yn gallu cario'r holl bobl hyn ar fy mhen fy hun; mae'r baich yn rhy drwm i mi. ¹⁵Os byddwch yn fy nhrin fel hyn, lladd fi ar unwaith, os caf ffafr yn eich golwg, er mwyn imi beidio â gweld fy druenusrwydd. "

¹⁶Yna dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, "Casglwch i mi saith deg o ddynion henuriaid Israel, yr ydych chi'n gwybod eu bod yn henuriaid y bobl a'r swyddogion drostyn nhw, a dewch â nhw i babell y cyfarfod, a gadewch iddyn nhw sefyll yno gyda ti. ¹⁷A byddaf yn dod i lawr ac yn siarad â chi yno. A chymeraf rywfaint o'r Ysbryd sydd arnoch chi a'i roi arnynt, a byddant yn dwyn baich y bobl gyda chi, er mwyn ichi beidio â dwyn eich hun yn unig.

¹⁸A dywed wrth y bobl, 'Cysegrwch eich hunain am yfory, a byddwch yn bwyta cig, oherwydd yr ydych wedi wylo yng nghlyw'r ARGLWYDD, gan ddweud, "Pwy fydd yn rhoi cig inni i'w fwyta? Oherwydd gwell i ni yn yr Aifft." Am hynny bydd yr ARGLWYDD yn rhoi cig i chi, a byddwch chi'n bwyta. ¹⁹Ni chewch fwyta dim ond un diwrnod, neu ddau ddiwrnod, neu bum niwrnod, neu ddeg diwrnod, neu ugain diwrnod, ²⁰ond mis cyfan, nes iddo ddod allan wrth eich ffroenau a dod yn gas wrthoch chi, oherwydd eich bod wedi gwrthod yr ARGLWYDD sydd yn eich plith ac wedi wylo o'i flaen, gan ddweud, "Pam y daethom allan o'r Aifft?"

²¹Ond dywedodd Moses, "Y bobl yr wyf yn eu plith yw chwe chan mil ar droed, ac rydych wedi dweud, 'Rhoddaf gig iddynt, er mwyn iddynt fwyta mis cyfan!' ²²A fydd heidiau a buchesi yn cael eu lladd ar eu cyfer, ac yn ddigon iddyn nhw? Neu a fydd holl bysgod y môr yn cael eu casglu ynghyd ar eu cyfer, ac yn ddigon iddyn nhw? "

²³A dywedodd yr ARGLWYDD wrth Moses, "A yw llaw'r ARGLWYDD yn cael ei fyrhau? Nawr fe welwch a fydd fy ngair yn dod yn wir amdanoch chi ai peidio."

²⁴Felly aeth Moses allan a dweud wrth yr bobl eiriau'r ARGLWYDD. A chasglodd saith deg o ddynion henuriaid y bobl a'u gosod o amgylch y babell. ²⁵Yna daeth yr ARGLWYDD i lawr yn y cwmwl a siarad ag ef, a chymryd peth o'r Ysbryd oedd arno a'i roi ar y saith deg henuriad. A chyn gynted ag y gorffwysodd yr Ysbryd arnyn nhw, gwnaethon nhw broffwydo. Ond ni wnaethant barhau i'w wneud. ²⁶Nawr arhosodd dau ddyn yn y gwersyll, un o'r enw Eldad, a'r llall o'r enw Medad, a'r Ysbryd yn gorffwys arnyn nhw. Roedden nhw ymhlith y rhai oedd wedi cofrestru, ond doedden nhw ddim wedi mynd allan i'r babell, ac felly roedden nhw'n proffwydo yn y gwersyll. ²⁷Rhedodd dyn ifanc a dweud wrth Moses, "Mae Eldad a Medad yn proffwydo yn y gwersyll."

²⁸A dywedodd Josua fab Nun, cynorthwyydd Moses o'i ieuenctid, "Fy arglwydd Moses, stopiwch nhw."

²⁹Ond dywedodd Moses wrtho, "A ydych chi'n genfigennus er fy mwyn i? A fyddai holl bobl yr ARGLWYDD yn broffwydi, y byddai'r ARGLWYDD yn rhoi ei Ysbryd arnyn nhw!"

³⁰Dychwelodd Moses a henuriaid Israel i'r gwersyll. ³¹Yna cododd gwynt gan yr ARGLWYDD, a daeth â soflieir o'r môr a gadael iddynt syrthio wrth ochr y gwersyll, tua diwrnod o daith yr ochr hon a diwrnod o daith yr ochr arall, o amgylch y gwersyll, a thua dau gufydd uwchben y ddaear. ³²Cododd y bobl trwy'r dydd a thrwy'r nos a thrwy'r diwrnod wedyn, a chasglu'r soflieir. Y rhai a gasglodd leiaf a gasglodd ddeg homer. Ac fe wnaethon nhw eu lledaenu allan drostyn nhw eu hunain o amgylch y gwersyll. ³³Tra roedd y cig eto rhwng eu dannedd, cyn ei fwyta, fe gynhyrfodd dicter yr ARGLWYDD yn erbyn y bobl, a tharawodd yr ARGLWYDD y bobl â phla mawr iawn. ³⁴Felly galwyd enw'r lle hwnnw yn Kibroth-hattaavah, oherwydd yno claddasant y bobl a oedd â'r chwant.

³⁵O Kibroth-hattaavah teithiodd y bobl i Hazeroth, ac arhoson nhw yn Hazeroth.