Daethant i ochr arall y môr, i wlad y Gerasenes. ²Ac wedi i Iesu gamu allan o'r cwch, ar unwaith cyfarfu ag ef allan o'r beddrodau ddyn ag ysbryd aflan. ³Roedd yn byw ymhlith y beddrodau. Ac ni allai neb ei rwymo mwyach, nid hyd yn oed â chadwyn, ⁴canys yr oedd yn aml wedi ei rwymo â hualau a chadwyni, ond yr oedd yn crwydro'r cadwyni ar wahân, a thorrodd yr hualau yn ddarnau. Nid oedd gan unrhyw un y nerth i'w ddarostwng. ⁵Nos a dydd ymhlith y beddrodau ac ar y mynyddoedd roedd bob amser yn gweiddi ac yn cleisio'i hun â cherrig. ⁶A phan welodd Iesu o bell, fe redodd a chwympo i lawr o'i flaen. ⁷A chan weiddi â llais uchel, dywedodd, "Beth sydd a wneloch â mi, Iesu, Mab y Duw Goruchaf? Yr wyf yn eich twyllo gan Dduw, peidiwch â phoenydio fi." ⁸Oherwydd yr oedd yn dweud wrtho, "Dewch allan o'r dyn, ysbryd aflan!"

⁹A gofynnodd Iesu iddo, "Beth yw dy enw?" Atebodd, "Lleng yw fy enw i, oherwydd rydyn ni'n llawer."

¹⁰Ac erfyniodd arno o ddifrif i beidio â'u hanfon allan o'r wlad. ¹¹Nawr roedd cenfaint wych o foch yn bwydo yno ar ochr y bryn, ¹²a dyma nhw'n erfyn arno, gan ddweud, "Anfon ni at y moch; gadewch inni fynd i mewn iddyn nhw."

¹³Felly rhoddodd ganiatâd iddyn nhw. Daeth yr ysbrydion aflan allan, a mynd i mewn i'r moch, a rhuthrodd y fuches, yn rhifo tua dwy fil, i lawr y lan serth i'r môr a boddi yn y môr.

¹⁴Ffodd y bugeiliaid a dweud hynny yn y ddinas ac yn y wlad. A daeth pobl i weld beth oedd wedi digwydd. ¹⁵Daethant at Iesu a gweld y dyn â meddiant cythraul, yr un a oedd wedi cael y lleng, yn eistedd yno, wedi gwisgo ac yn ei iawn bwyll, ac roedd arnynt ofn. ¹⁶Ac roedd y rhai oedd wedi'i weld yn disgrifio iddyn nhw beth oedd wedi digwydd i'r dyn oedd â chythraul ac i'r moch. ¹⁷A dyma nhw'n dechrau erfyn ar Iesu i adael eu rhanbarth.

¹⁸Wrth iddo fynd i mewn i'r cwch, erfyniodd y dyn a oedd â chythreuliaid arno y gallai fod gydag ef. ¹⁹Ac ni chaniataodd iddo ond dywedodd wrtho, "Ewch adref at eich ffrindiau a dywedwch wrthynt faint mae'r Arglwydd wedi'i wneud i chi, a sut y mae wedi trugarhau wrthych."

²⁰Ac fe aeth i ffwrdd a dechrau cyhoeddi yn y Decapolis faint roedd Iesu wedi'i wneud iddo, a phawb yn rhyfeddu.

²¹Ac wedi i Iesu groesi eto yn y cwch i'r ochr arall, ymgasglodd torf fawr amdano, ac roedd wrth ochr y môr. ²²Yna daeth un o lywodraethwyr y synagog, Jairus wrth ei enw, a'i weld, fe gwympodd wrth ei draed ²³a'i impio yn daer, gan ddweud, "Mae fy merch fach ar adeg marwolaeth. Dewch i osod eich dwylo arni, er mwyn iddi gael ei gwneud yn iach a byw."

²⁴Ac aeth gydag ef. Ac fe wnaeth torf fawr ei ddilyn a gwefreiddio amdano. ²⁵Ac roedd yna fenyw a oedd wedi cael gwaed yn rhyddhau am ddeuddeng mlynedd, ²⁶ac a oedd wedi dioddef llawer o dan lawer o feddygon, ac wedi gwario popeth a oedd ganddi, ac nad oedd yn well ond yn hytrach wedi gwaethygu. ²⁷Roedd hi wedi clywed yr adroddiadau am Iesu ac wedi dod i fyny y tu ôl iddo yn y dorf a chyffwrdd â'i wisg. ²⁸Oherwydd dywedodd hi, "Os byddaf yn cyffwrdd â'i ddillad hyd yn oed, byddaf yn cael fy ngwneud yn iach." ²⁹Ac ar unwaith fe sychodd llif y gwaed, a theimlai yn ei chorff ei bod wedi gwella o'i chlefyd.

³⁰A chanfyddodd Iesu, gan ganfod ynddo'i hun fod pŵer wedi mynd allan ohono, yn y dorf ar unwaith a dweud, "Pwy gyffyrddodd â'm dillad?"

³¹A dywedodd ei ddisgyblion wrtho, "Rydych chi'n gweld y dorf yn pwyso o'ch cwmpas, ac eto rydych chi'n dweud, 'Pwy wnaeth fy nghyffwrdd?'"

³²Ac edrychodd o gwmpas i weld pwy oedd wedi ei wneud. ³³Ond daeth y ddynes, gan wybod beth oedd wedi digwydd iddi, mewn ofn a chrynu a chwympo i lawr o'i flaen a dweud y gwir wrtho.

³⁴Ac meddai wrthi, "Merch, mae dy ffydd wedi dy wella di; dos mewn heddwch, a chael iachâd o'ch afiechyd."

³⁵Tra roedd yn dal i siarad, daeth o dŷ'r rheolwr rai a ddywedodd, "Mae eich merch wedi marw. Pam trafferth i'r Athro ymhellach?"

³⁶Ond wrth glywed yr hyn a ddywedon nhw, dywedodd Iesu wrth reolwr y synagog, "Peidiwch ag ofni, dim ond credu." ³⁷Ac ni adawodd i neb ei ddilyn heblaw Pedr ac Iago ac Ioan brawd Iago. ³⁸Daethant i dŷ pren mesur y synagog, a gwelodd Iesu gynnwrf, pobl yn wylo ac yn wylofain yn uchel. ³⁹Ac wedi iddo fynd i mewn, dywedodd wrthyn nhw, "Pam wyt ti'n gwneud cynnwrf ac yn wylo? Nid yw'r plentyn wedi marw ond yn cysgu."

⁴⁰A dyma nhw'n chwerthin am ei ben. Ond rhoddodd nhw i gyd y tu allan a mynd â thad a mam y plentyn a'r rhai oedd gydag ef a mynd i mewn lle'r oedd y plentyn. ⁴¹Gan fynd â hi â llaw dywedodd wrthi, "Talitha cumi," sy'n golygu, "Codwch ferch fach, dwi'n dweud wrthych chi." ⁴²Ac yn syth fe gododd y ferch a dechrau cerdded (oherwydd roedd hi'n ddeuddeg oed), a chawsant eu goresgyn ar unwaith gyda syndod. ⁴³Ac fe gododd yn llym arnyn nhw na ddylai unrhyw un wybod hyn, a dywedodd wrthyn nhw am roi rhywbeth i'w fwyta iddi.