Ac meddai wrthynt, "Yn wir, rwy'n dweud wrthych chi, mae yna rai yn sefyll yma na fydd yn blasu marwolaeth nes iddyn nhw weld teyrnas Dduw ar ôl iddi ddod gyda grym."

²Ac ar ôl chwe diwrnod cymerodd Iesu gydag ef Pedr ac Iago ac Ioan, a'u harwain i fyny mynydd uchel ar eu pennau eu hunain. Ac fe gafodd ei weddnewid o'u blaenau, ³a daeth ei ddillad yn belydrol, yn wyn dwys, gan na allai neb ar y ddaear eu cannu. ⁴Ac roedd yn ymddangos iddyn nhw Elias gyda Moses, ac roedden nhw'n siarad gyda Iesu.

⁵A dywedodd Pedr wrth Iesu, "Rabbi, mae'n dda ein bod ni yma. Gadewch inni wneud tair pabell, un i chi ac un i Moses ac un i Elias." ⁶Oherwydd nid oedd yn gwybod beth i'w ddweud, oherwydd dychrynwyd hwy.

⁷Ac roedd cwmwl yn eu cysgodi, a daeth llais allan o'r cwmwl, "Dyma fy annwyl Fab; gwrandewch arno."

⁸Ac yn sydyn, wrth edrych o gwmpas, ni welsant neb gyda nhw mwyach ond Iesu yn unig.

⁹Ac wrth iddyn nhw ddod i lawr y mynydd, fe gododd arnyn nhw i ddweud wrth neb beth oedden nhw wedi'i weld, nes bod Mab y Dyn wedi codi oddi wrth y meirw. ¹⁰Felly fe wnaethant gadw'r mater iddyn nhw eu hunain, gan gwestiynu beth allai hyn godi o'r meirw ei olygu.

¹¹A dyma nhw'n gofyn iddo, "Pam mae'r ysgrifenyddion yn dweud bod yn rhaid i Elias ddod?"

¹²Ac meddai wrthynt, "Elias sy'n dod gyntaf i adfer pob peth. A sut mae wedi ei ysgrifennu am Fab y Dyn y dylai ddioddef llawer o bethau a chael ei drin â dirmyg? ¹³Ond rwy'n dweud wrthych fod Elias wedi dod, ac fe wnaethant iddo beth bynnag yr oeddent yn ei blesio, fel y mae'n ysgrifenedig ohono. "

¹⁴A phan ddaethant at y disgyblion, gwelsant dorf fawr o'u cwmpas, ac ysgrifenyddion yn dadlau â hwy. ¹⁵Ac ar unwaith syfrdanwyd yr holl dorf, pan welsant ef, a rhedeg i fyny ato a'i gyfarch. ¹⁶Gofynnodd iddyn nhw, "Am beth ydych chi'n dadlau gyda nhw?"

¹⁷Ac atebodd rhywun o'r dorf ef, "Athro, mi ddes â fy mab atoch chi, oherwydd mae ganddo ysbryd sy'n ei wneud yn fud. ¹⁸A phryd bynnag y bydd yn ei gipio, mae'n ei daflu i lawr, ac mae'n ewyno ac yn malu ei ddannedd ac yn mynd yn anhyblyg. Felly gofynnais i'ch disgyblion ei fwrw allan, ac nid oedden nhw'n gallu. "

¹⁹Ac efe a'u hatebodd, "O genhedlaeth ddi-ffydd, pa mor hir ydw i i fod gyda chi? Pa mor hir ydw i'n dwyn gyda chi? Dewch ag ef ataf fi."

²⁰A dyma nhw'n dod â'r bachgen ato. A phan welodd yr ysbryd ef, ar unwaith fe argyhoeddodd y bachgen, a syrthiodd ar lawr a rholio o gwmpas, gan ewynnog yn ei geg.

²¹A gofynnodd Iesu i'w dad, "Ers pryd mae hyn wedi bod yn digwydd iddo?" Ac meddai, "O blentyndod.

²²Ac yn aml mae wedi ei daflu i dân ac i ddŵr, i'w ddinistrio. Ond os gallwch chi wneud unrhyw beth, tosturiwch wrthym a'n helpu. "

²³A dywedodd Iesu wrtho, "Os gallwch chi! Mae popeth yn bosibl i un sy'n credu."

²⁴Ar unwaith gwaeddodd tad y plentyn a dweud, "Rwy'n credu; helpwch fy anghrediniaeth!"

²⁵A phan welodd Iesu fod torf yn dod at ei gilydd, ceryddodd yr ysbryd aflan, gan ddweud wrtho, "Rydych chi'n ysbryd mud a byddar, rwy'n gorchymyn i chi, dewch allan ohono a pheidiwch byth â mynd i mewn iddo eto."

²⁶Ac ar ôl crio allan a'i argyhoeddi'n ofnadwy, fe ddaeth allan, ac roedd y bachgen fel corff, fel bod y mwyafrif ohonyn nhw'n dweud, "Mae'n farw." ²⁷Ond cymerodd Iesu ef â llaw a'i godi, a chododd.

²⁸Ac wedi iddo fynd i mewn i'r tŷ, gofynnodd ei ddisgyblion iddo yn breifat, "Pam na allen ni ei fwrw allan?" ²⁹Ac meddai wrthynt, "Ni all y math hwn gael ei yrru allan gan ddim ond gweddi."

³⁰Aethant ymlaen oddi yno a mynd trwy Galilea. Ac nid oedd am i unrhyw un wybod, ³¹oherwydd yr oedd yn dysgu ei ddisgyblion, gan ddweud wrthynt, "Mae Mab y Dyn yn mynd i gael ei draddodi i ddwylo dynion, a byddant yn ei ladd. A phan fydd yn cael ei ladd, ar ôl tridiau bydd yn codi."

³²Ond nid oeddent yn deall y dywediad, ac roeddent yn ofni gofyn iddo.

³³A daethant i Capernaum. A phan oedd yn y tŷ gofynnodd iddyn nhw, "Beth oeddech chi'n ei drafod ar y ffordd?"

³⁴Ond roedden nhw'n cadw'n dawel, oherwydd ar y ffordd roedden nhw wedi dadlau gyda'i gilydd ynglŷn â phwy oedd y mwyaf.

³⁵Eisteddodd i lawr a galw'r deuddeg. Ac meddai wrthynt, "Os byddai unrhyw un yn gyntaf, rhaid iddo fod yn olaf oll ac yn was i bawb." ³⁶Cymerodd blentyn a'i roi yn eu canol, a'i gymryd yn ei freichiau, meddai wrthynt, ³⁷"Mae pwy bynnag sy'n derbyn un plentyn o'r fath yn fy enw i yn fy nerbyn, a phwy bynnag sy'n fy nerbyn, nid yw'n derbyn fi ond yr un a'm hanfonodd i."

³⁸Dywedodd John wrtho, "Athro, gwelsom rywun yn bwrw allan gythreuliaid yn eich enw chi, a gwnaethon ni geisio ei rwystro, oherwydd nad oedd yn ein dilyn ni."

³⁹Ond dywedodd Iesu, "Peidiwch â'i rwystro, oherwydd ni fydd unrhyw un sy'n gwneud gwaith nerthol yn fy enw i yn gallu siarad drwg amdanaf yn fuan wedi hynny. ⁴⁰I’r un nad yw yn ein herbyn yw drosom ni. ⁴¹Yn wir, dywedaf wrthych, ni fydd pwy bynnag sy'n rhoi cwpanaid o ddŵr ichi ei yfed oherwydd eich bod yn perthyn i Grist yn colli ei wobr o bell ffordd. ⁴²"Pwy bynnag sy'n achosi i un o'r rhai bach hyn sy'n credu ynof bechu, byddai'n well iddo pe bai carreg felin fawr yn cael ei hongian o amgylch ei wddf a'i daflu i'r môr. ⁴³Ac os yw'ch llaw yn achosi ichi bechu, torrwch hi i ffwrdd. Mae'n well ichi fynd i mewn i fywyd yn chwerw na gyda dwy law i fynd i uffern, i'r tân annioddefol. ⁴⁴Gweler y troednodyn ⁴⁵Ac os yw'ch troed yn achosi ichi bechu, torrwch hi i ffwrdd. Mae'n well ichi fynd i mewn i fywyd cloff na gyda dwy droed i gael eich taflu i uffern. ⁴⁶Gweler y troednodyn ⁴⁷Ac os yw'ch llygad yn achosi ichi bechu, rhwygwch hi allan. Mae'n well ichi fynd i mewn i deyrnas Dduw gydag un llygad na gyda dau lygad i gael eich taflu i uffern, ⁴⁸'lle nad yw eu abwydyn yn marw ac nad yw'r tân yn cael ei ddiffodd.' ⁴⁹Oherwydd bydd pawb yn cael eu halltu â thân. ⁵⁰Mae halen yn dda, ond os yw'r halen wedi colli ei halen, sut fyddwch chi'n ei wneud yn hallt eto? Cael halen ynoch chi'ch hun, a bod mewn heddwch â'ch gilydd. "