Nawr roedd y casglwyr trethi a phechaduriaid i gyd yn agosáu i'w glywed. ²A baglodd y Phariseaid a'r ysgrifenyddion, gan ddweud, "Mae'r dyn hwn yn derbyn pechaduriaid ac yn bwyta gyda nhw."

³Felly dywedodd wrth y ddameg hon wrthyn nhw: ⁴"Pa ddyn ohonoch chi, sydd â chant o ddefaid, os yw wedi colli un ohonyn nhw, nad yw'n gadael y naw deg naw yn y wlad agored, ac yn mynd ar ôl yr un sydd ar goll, nes iddo ddod o hyd iddo? ⁵Ac wedi iddo ddod o hyd iddo, mae'n ei osod ar ei ysgwyddau, gan lawenhau. ⁶A phan ddaw adref, mae'n galw gyda'i ffrindiau a'i gymdogion ynghyd, gan ddweud wrthynt, 'Llawenhewch gyda mi, oherwydd cefais fy defaid a gollwyd.' ⁷Yn union felly, rwy'n dweud wrthych chi, bydd mwy o lawenydd yn y nefoedd dros un pechadur sy'n edifarhau na dros naw deg naw o bobl gyfiawn nad oes angen edifeirwch arnyn nhw. ⁸"Neu pa fenyw, sydd â deg darn arian, os yw'n colli un darn arian, nad yw'n goleuo lamp ac yn ysgubo'r tŷ ac yn ceisio'n ddiwyd nes iddi ddod o hyd iddi? ⁹Ac wedi iddi ddod o hyd iddi, mae'n galw ei ffrindiau a'i chymdogion at ei gilydd, gan ddweud, 'Llawenhewch gyda mi, oherwydd rwyf wedi dod o hyd i'r geiniog yr oeddwn wedi'i cholli.' ¹⁰Yn union felly, rwy'n dweud wrthych chi, mae llawenydd o flaen angylion Duw dros un pechadur sy'n edifarhau. "

¹¹Ac meddai, "Roedd yna ddyn a oedd â dau fab. ¹²A dywedodd yr ieuengaf ohonynt wrth ei dad, 'O Dad, dyro imi y gyfran o eiddo sydd yn dod ataf.' A rhannodd ei eiddo rhyngddynt. ¹³Ddim lawer o ddyddiau yn ddiweddarach, casglodd y mab iau bopeth oedd ganddo a mynd ar daith i wlad bell, ac yno fe wastraffodd ei eiddo wrth fyw'n ddi-hid. ¹⁴Ac wedi iddo dreulio popeth, cododd newyn difrifol yn y wlad honno, a dechreuodd fod mewn angen. ¹⁵Felly aeth a llogi ei hun allan i un o ddinasyddion y wlad honno, a'i hanfonodd i'w gaeau i fwydo moch. ¹⁶Ac roedd yn hiraethu am gael ei fwydo â'r codennau roedd y moch yn eu bwyta, a neb yn rhoi dim iddo. ¹⁷"Ond pan ddaeth ato'i hun, dywedodd, 'Faint o weision llogi fy nhad sydd â mwy na digon o fara, ond rydw i'n difetha yma â newyn! ¹⁸Byddaf yn codi ac yn mynd at fy nhad, a dywedaf wrtho, "O Dad, pechais yn erbyn y nefoedd a ger dy fron. ¹⁹Nid wyf bellach yn deilwng i gael fy ngalw'n fab. Trin fi fel un o'ch gweision wedi'u cyflogi. "'

²⁰Cododd a daeth at ei dad. Ond tra roedd yn dal i fod yn bell i ffwrdd, gwelodd ei dad ef a theimlo tosturi, a rhedeg a'i gofleidio a'i gusanu. ²¹A dywedodd y mab wrtho, 'O Dad, pechais yn erbyn y nefoedd a ger dy fron. Nid wyf bellach yn deilwng i gael fy ngalw'n fab. '

²²Ond dywedodd y tad wrth ei weision, 'Dewch â'r fantell orau yn gyflym, a'i rhoi arni, a rhoi modrwy ar ei law, ac esgidiau ar ei draed. ²³A dewch â'r llo tew a'i ladd, a gadewch inni fwyta a dathlu. ²⁴Am hyn roedd fy mab wedi marw, ac yn fyw eto; collwyd ef, a cheir hyd iddo. ' A dyma nhw'n dechrau dathlu.

²⁵"Nawr roedd ei fab hŷn yn y maes, ac wrth iddo ddod a dod yn agos at y tŷ, clywodd gerddoriaeth a dawnsio. ²⁶Galwodd un o'r gweision a gofyn beth oedd ystyr y pethau hyn. ²⁷Ac meddai wrtho, 'Mae eich brawd wedi dod, a'ch tad wedi lladd y llo tew, oherwydd ei fod wedi ei dderbyn yn ôl yn ddiogel ac yn gadarn.' ²⁸Ond roedd yn ddig a gwrthododd fynd i mewn. Daeth ei dad allan a'i ddenu, ²⁹ond atebodd ei dad, 'Edrychwch, y blynyddoedd lawer hyn yr wyf wedi eich gwasanaethu, ac ni wnes i erioed anufuddhau i'ch gorchymyn, ac eto ni roesoch afr ifanc imi erioed, er mwyn imi ddathlu gyda fy ffrindiau. ³⁰Ond pan ddaeth y mab hwn i chi, sydd wedi difa'ch eiddo gyda puteiniaid, fe wnaethoch chi ladd y llo tew ar ei gyfer! '

³¹Ac meddai wrtho, 'Fab, rwyt ti gyda mi bob amser, a ti sydd yn eiddo i mi i gyd. ³²Roedd yn addas dathlu a bod yn llawen, oherwydd roedd eich brawd wedi marw, ac yn fyw; collwyd ef, a cheir hyd iddo. '"