Un diwrnod, gan fod Iesu'n dysgu'r bobl yn y deml ac yn pregethu'r efengyl, daeth yr archoffeiriaid a'r ysgrifenyddion gyda'r henuriaid i fyny ²a dywedodd wrtho, "Dywedwch wrthym yn ôl pa awdurdod rydych chi'n gwneud y pethau hyn, neu pwy ydyw a roddodd yr awdurdod hwn i chi."

³Atebodd nhw, "Byddaf hefyd yn gofyn cwestiwn ichi. Nawr dywedwch wrthyf, ⁴A oedd bedydd Ioan o'r nefoedd neu oddi wrth ddyn? "

⁵A dyma nhw'n ei drafod gyda'i gilydd, gan ddweud, "Os ydyn ni'n dweud, 'O'r nefoedd,' bydd yn dweud, 'Pam na wnaethoch chi ei gredu?' ⁶Ond os dywedwn, 'O ddyn,' bydd yr holl bobl yn ein carregu i farwolaeth, oherwydd y maent yn argyhoeddedig mai proffwyd oedd Ioan. " ⁷Felly dyma nhw'n ateb nad oedden nhw'n gwybod o ble y daeth.

⁸A dywedodd Iesu wrthynt, "Ni fyddaf ychwaith yn dweud wrthych trwy ba awdurdod yr wyf yn gwneud y pethau hyn."

⁹A dechreuodd ddweud wrth y ddameg hon wrth y bobl: "Plannodd dyn winllan a'i gadael allan i denantiaid ac aeth i wlad arall am gyfnod hir. ¹⁰Pan ddaeth yr amser, anfonodd was at y tenantiaid, er mwyn iddyn nhw roi peth o ffrwyth y winllan iddo. Ond fe gurodd y tenantiaid ef a'i anfon i ffwrdd yn waglaw. ¹¹Ac anfonodd was arall. Ond fe wnaethon nhw hefyd ei guro a'i drin yn gywilyddus, a'i anfon i ffwrdd yn waglaw. ¹²Ac anfonodd draean eto. Yr un hwn hefyd y gwnaethant glwyfo a bwrw allan. ¹³Yna dywedodd perchennog y winllan, 'Beth a wnaf? Anfonaf fy mab annwyl; efallai y byddan nhw'n ei barchu. '

¹⁴Ond pan welodd y tenantiaid ef, dywedon nhw wrthyn nhw'u hunain, 'Dyma'r etifedd. Gadewch inni ei ladd, er mwyn i'r etifeddiaeth fod yn eiddo i ni. ' ¹⁵A dyma nhw'n ei daflu allan o'r winllan a'i ladd. Beth felly fydd perchennog y winllan yn ei wneud iddyn nhw?

¹⁶Fe ddaw i ddinistrio'r tenantiaid hynny a rhoi'r winllan i eraill. "Pan glywson nhw hyn, dywedon nhw," Yn sicr ddim! "

¹⁷Ond edrychodd yn uniongyrchol arnyn nhw a dweud, "Beth felly yw hwn sydd wedi'i ysgrifennu:" 'Mae'r garreg a wrthododd yr adeiladwyr wedi dod yn gonglfaen'?

¹⁸Bydd pawb sy'n cwympo ar y garreg honno'n cael eu torri'n ddarnau, a phan fydd yn disgyn ar unrhyw un, bydd yn ei falu. " ¹⁹Ceisiodd yr ysgrifenyddion a'r archoffeiriaid osod dwylo arno yr union awr honno, oherwydd roeddent yn gweld ei fod wedi dweud wrth y ddameg hon yn eu herbyn, ond roeddent yn ofni'r bobl. ²⁰Felly dyma nhw'n ei wylio ac anfon ysbïwyr, a oedd yn esgus eu bod yn ddiffuant, er mwyn iddyn nhw ei ddal mewn rhywbeth a ddywedodd, er mwyn ei ddanfon i awdurdod ac awdurdodaeth y llywodraethwr. ²¹Felly dyma nhw'n gofyn iddo, "Athro, rydyn ni'n gwybod eich bod chi'n siarad ac yn dysgu'n iawn, ac yn dangos dim rhanoldeb, ond yn wirioneddol yn dysgu ffordd Duw. ²²A yw'n gyfreithlon inni roi teyrnged i Cesar, ai peidio? "

²³Ond roedd yn gweld eu crefftwaith, ac yn dweud wrthyn nhw,

²⁴"Dangoswch denarius i mi. Cyffelybiaeth ac arysgrif sydd ganddo?" Dywedon nhw, "Cesar's."

²⁵Dywedodd wrthynt, "Yna rhowch i Cesar y pethau sy'n Cesar, ac i Dduw y pethau sy'n Dduw."

²⁶Ac nid oeddent yn gallu ym mhresenoldeb y bobl i'w ddal yn yr hyn a ddywedodd, ond gan ryfeddu at ei ateb daethant yn dawel. ²⁷Daeth rhai Sadwceaid ato, y rhai sy'n gwadu bod atgyfodiad, ²⁸a gofynasant gwestiwn iddo, gan ddweud, "Athro, ysgrifennodd Moses ar ein rhan, os bydd brawd dyn yn marw, gyda gwraig ond dim plant, rhaid i'r dyn fynd â'r weddw a magu epil i'w frawd. ²⁹Nawr roedd saith brawd. Cymerodd y cyntaf wraig, a bu farw heb blant. ³⁰A'r ail ³¹a chymerodd y trydydd hi, ac yn yr un modd ni adawodd y saith unrhyw blant a marw. ³²Wedi hynny bu farw'r ddynes hefyd. ³³Yn yr atgyfodiad, felly, pwy fydd ei wraig? Oherwydd roedd gan y saith hi fel gwraig. "

³⁴A dywedodd Iesu wrthynt, "Mae meibion yr oes hon yn priodi ac yn cael eu rhoi mewn priodas," ³⁵ond nid yw'r rhai yr ystyrir eu bod yn deilwng i'w cyrraedd i'r oes honno ac i'r atgyfodiad oddi wrth y meirw yn priodi nac yn cael eu rhoi mewn priodas, ³⁶oherwydd ni allant farw mwyach, oherwydd eu bod yn gyfartal ag angylion ac yn feibion i Dduw, yn feibion i'r atgyfodiad. ³⁷Ond bod y meirw yn cael eu codi, hyd yn oed dangosodd Moses, yn y darn am y llwyn, lle mae'n galw'r Arglwydd yn Dduw Abraham a Duw Isaac a Duw Jacob. ³⁸Nawr nid Duw y meirw mohono, ond y byw, i bawb fyw iddo. "

³⁹Yna atebodd rhai o'r ysgrifenyddion, "Athro, rydych chi wedi siarad yn dda." ⁴⁰Oherwydd nid oeddent yn meiddio gofyn unrhyw gwestiwn iddo mwyach.

⁴¹Ond dywedodd wrthynt, "Sut y gallant ddweud bod y Crist yn fab i Ddafydd?

⁴²Oherwydd y mae Dafydd ei hun yn dweud yn Llyfr y Salmau, "'Dywedodd yr Arglwydd wrth fy Arglwydd, Eistedd ar fy neheulaw,"

⁴³nes i mi wneud eich gelynion yn stôl droed i chi. ' ⁴⁴Mae Dafydd fel hyn yn ei alw'n Arglwydd, felly sut mae e'n fab? "

⁴⁵Ac yng nghlyw'r holl bobl dywedodd wrth ei ddisgyblion, ⁴⁶"Gwyliwch rhag yr ysgrifenyddion, sy'n hoffi cerdded o gwmpas mewn gwisgoedd hir, ac yn caru cyfarchion yn y marchnadoedd a'r seddi gorau yn y synagogau a'r lleoedd anrhydedd mewn gwleddoedd, ⁴⁷sy'n difa tai gweddwon ac am esgus yn gweddïo'n hir. Byddan nhw'n derbyn y condemniad mwy. "