ond aeth Iesu i Fynydd yr Olewydd.

²Yn gynnar yn y bore daeth eto i'r deml. Daeth yr holl bobl ato, ac eisteddodd i lawr a'u dysgu.

³Daeth yr ysgrifenyddion a'r Phariseaid â dynes a oedd wedi'i dal mewn godinebu, a'i gosod yn y canol

⁴dywedon nhw wrtho, "Athro, mae'r ddynes hon wedi cael ei dal yn y weithred godinebu.

⁵Nawr yn y Gyfraith gorchmynnodd Moses inni gerrig menywod o'r fath. Felly beth ydych chi'n ei ddweud? "

⁶Hyn y dywedasant ei brofi, y gallai fod ganddynt ryw gyhuddiad i ddwyn yn ei erbyn. Plygodd Iesu i lawr ac ysgrifennu gyda'i fys ar lawr gwlad. ⁷Ac wrth iddyn nhw barhau i'w ofyn, fe safodd ar ei draed a dweud wrthyn nhw, "Bydded i'r sawl sydd heb bechod yn eich plith fod y cyntaf i daflu carreg ati." ⁸Ac unwaith eto plygu i lawr ac ysgrifennu ar lawr gwlad.

⁹Ond pan glywson nhw hynny, aethant i ffwrdd fesul un, gan ddechrau gyda'r rhai hŷn, a gadawyd Iesu ar ei ben ei hun gyda'r ddynes yn sefyll o'i flaen. ¹⁰Safodd Iesu ar ei draed a dweud wrthi, "Wraig, ble maen nhw? Onid oes neb wedi'ch condemnio chi?"

¹¹Meddai, "Neb, Arglwydd." A dywedodd Iesu, "Nid wyf ychwaith yn eich condemnio; ewch, ac o hyn ymlaen dim mwy."]]

¹³Felly dywedodd y Phariseaid wrtho, "Rydych chi'n dwyn tystiolaeth amdanoch chi'ch hun; nid yw eich tystiolaeth yn wir."

¹⁴Atebodd Iesu, "Hyd yn oed os ydw i'n dwyn tystiolaeth amdanaf fy hun, mae fy nhystiolaeth yn wir, oherwydd rwy'n gwybod o ble y des i ac i ble rydw i'n mynd, ond nid ydych chi'n gwybod o ble dwi'n dod nac i ble rydw i'n mynd. ¹⁵Rydych chi'n barnu yn ôl y cnawd; Rwy'n barnu neb. ¹⁶Ac eto, hyd yn oed os ydw i'n barnu, mae fy marn yn wir, oherwydd nid fi yn unig sy'n barnu, ond fi a'r Tad a'm hanfonodd i. ¹⁷Yn eich Cyfraith ysgrifennir bod tystiolaeth dau ddyn yn wir. ¹⁸Fi yw'r un sy'n dwyn tystiolaeth amdanaf fy hun, ac mae'r Tad a anfonodd ataf yn dwyn tystiolaeth amdanaf. "

¹⁹Dywedon nhw wrtho felly, "Ble mae dy Dad?" Atebodd Iesu, "Dydych chi ddim yn nabod fi na fy Nhad. Pe byddech chi'n fy adnabod, byddech chi'n adnabod fy Nhad hefyd."

²⁰Y geiriau hyn a lefarodd yn y drysorfa, fel y dysgodd yn y deml; ond ni arestiodd neb ef, am nad oedd ei awr wedi dod eto. ²¹Felly dywedodd wrthynt eto, "Rwy'n mynd i ffwrdd, a byddwch yn fy ngheisio, a byddwch yn marw yn eich pechod. Lle'r wyf yn mynd, ni allwch ddod."

²²Felly dywedodd yr Iddewon, "A fydd yn lladd ei hun, gan ei fod yn dweud, 'Ble rydw i'n mynd, ni allwch ddod'?"

²³Dywedodd wrthynt, "Yr ydych oddi isod; yr wyf oddi uchod. Yr ydych o'r byd hwn; nid wyf o'r byd hwn. ²⁴Dywedais wrthych y byddech yn marw yn eich pechodau, oherwydd oni bai eich bod yn credu mai myfi yw ef, byddwch yn marw yn eich pechodau. "

²⁵Felly dyma nhw'n dweud wrtho, "Pwy wyt ti?" Dywedodd Iesu wrthynt, "Yn union yr hyn yr wyf wedi bod yn ei ddweud wrthych o'r dechrau.

²⁶Mae gen i lawer i'w ddweud amdanoch chi a llawer i'w farnu, ond mae'r sawl a'm hanfonodd yn wir, ac rwy'n datgan i'r byd yr hyn a glywais ganddo. "

²⁷Nid oeddent yn deall ei fod wedi bod yn siarad â hwy am y Tad. ²⁸Felly dywedodd Iesu wrthyn nhw, "Pan fyddwch chi wedi codi Mab y Dyn, yna byddwch chi'n gwybod mai fi ydy e, ac nad ydw i'n gwneud dim ar fy awdurdod fy hun, ond yn siarad yn union fel y dysgodd y Tad i mi. ²⁹Ac mae'r sawl a'm hanfonodd gyda mi. Nid yw wedi gadael llonydd i mi, oherwydd rydw i bob amser yn gwneud y pethau sy'n plesio iddo. "

³⁰Gan ei fod yn dweud y pethau hyn, roedd llawer yn credu ynddo. ³¹Felly dywedodd Iesu wrth yr Iddewon a oedd wedi credu ynddo, "Os ydych chi'n cadw at fy ngair, rwyt ti'n wir yn ddisgyblion i mi," ³²a byddwch yn gwybod y gwir, a bydd y gwir yn eich rhyddhau chi. "

³³Atebasant ef, "Rydym yn epil i Abraham ac nid ydym erioed wedi ein caethiwo i unrhyw un. Sut ydych chi'n dweud, 'Fe ddewch yn rhydd'?"

³⁴Atebodd Iesu nhw, "Yn wir, yn wir, rwy'n dweud wrthych chi, mae pawb sy'n cyflawni pechod yn gaethwas i bechod. ³⁵Nid yw'r caethwas yn aros yn y tŷ am byth; mae'r mab yn aros am byth. ³⁶Felly os yw'r Mab yn eich rhyddhau chi, byddwch chi'n rhydd yn wir. ³⁷Gwn eich bod yn epil i Abraham; ac eto rydych yn ceisio fy lladd oherwydd nad yw fy ngair yn canfod unrhyw le ynoch chi. ³⁸Rwy'n siarad am yr hyn a welais gyda fy Nhad, ac rydych chi'n gwneud yr hyn rydych chi wedi'i glywed gan eich tad. "

³⁹Dyma nhw'n ei ateb, "Abraham yw ein tad." Dywedodd Iesu wrthynt, "Pe byddech chi'n blant i Abraham, byddech chi'n gwneud yr hyn a wnaeth Abraham,

⁴⁰ond nawr rydych chi'n ceisio fy lladd i, dyn sydd wedi dweud wrthych y gwir a glywais gan Dduw. Nid dyma wnaeth Abraham.

⁴¹Rydych chi'n gwneud yr hyn a wnaeth eich tad. "Dywedon nhw wrtho," Ni chawsom ein geni o anfoesoldeb rhywiol. Mae gennym ni un Tad - Duw hyd yn oed. "

⁴²Dywedodd Iesu wrthynt, "Pe bai Duw yn Dad ichi, byddech yn fy ngharu i, oherwydd deuthum oddi wrth Dduw ac yr wyf yma. Ni ddeuthum o'm cydsyniad fy hun, ond Efe a'm hanfonodd i. ⁴³Pam nad ydych chi'n deall yr hyn rwy'n ei ddweud? Y rheswm am hyn yw na allwch ddwyn i glywed fy ngair. ⁴⁴Rydych chi o'ch tad y diafol, a'ch ewyllys yw gwneud dymuniadau eich tad. Roedd yn llofrudd o'r dechrau, ac nid oes ganddo ddim i'w wneud â'r gwir, oherwydd nid oes unrhyw wirionedd ynddo. Pan mae'n gorwedd, mae'n siarad allan o'i gymeriad ei hun, oherwydd mae'n gelwyddgi ac yn dad celwydd. ⁴⁵Ond oherwydd fy mod yn dweud y gwir, nid ydych yn fy nghredu. ⁴⁶Pa un ohonoch sy'n fy argyhoeddi o bechod? Os dywedaf y gwir, pam nad ydych yn fy nghredu? ⁴⁷Mae pwy bynnag sydd o Dduw yn clywed geiriau Duw. Y rheswm pam nad ydych chi'n eu clywed yw nad ydych chi o Dduw. "

⁴⁸Atebodd yr Iddewon ef, "Onid ydym yn iawn wrth ddweud eich bod yn Samariad a bod gennych gythraul?"

⁴⁹Atebodd Iesu, "Nid oes gen i gythraul, ond rwy'n anrhydeddu fy Nhad, ac rwyt ti'n fy anonest. ⁵⁰Ac eto nid wyf yn ceisio fy ngogoniant fy hun; mae yna Un sy'n ei geisio, ac ef yw'r barnwr. ⁵¹Yn wir, yn wir, rwy'n dweud wrthych, os bydd unrhyw un yn cadw fy ngair, ni fydd byth yn gweld marwolaeth. "

⁵²Dywedodd yr Iddewon wrtho, "Nawr rydyn ni'n gwybod bod gennych chi gythraul! Bu farw Abraham, fel y gwnaeth y proffwydi, ac eto rydych chi'n dweud, 'Os bydd unrhyw un yn cadw fy ngair, ni fydd byth yn blasu marwolaeth.' ⁵³Ydych chi'n fwy na'n tad Abraham, a fu farw? A bu farw'r proffwydi! Pwy ydych chi'n gwneud eich hun allan i fod? "

⁵⁴Atebodd Iesu, "Os wyf yn gogoneddu fy hun, nid yw fy ngogoniant yn ddim. Fy Nhad sy'n fy ngogoneddu i, ac rydych chi'n dweud ohono, 'Ef yw ein Duw ni.' ⁵⁵Ond nid ydych wedi ei adnabod. Rwy'n ei adnabod. Pe bawn i'n dweud nad wyf yn ei adnabod, byddwn yn gelwyddgi fel chi, ond rwy'n ei adnabod ac rwy'n cadw at ei air. ⁵⁶Roedd eich tad Abraham yn llawenhau y byddai'n gweld fy niwrnod. Fe'i gwelodd ac roedd yn falch. "

⁵⁷Felly dywedodd yr Iddewon wrtho, "Nid ydych chi'n hanner cant oed eto, ac a ydych chi wedi gweld Abraham?"

⁵⁸Dywedodd Iesu wrthynt, "Yn wir, yn wir, rwy'n dweud wrthych, cyn bod Abraham, yr wyf fi."

⁵⁹Felly dyma nhw'n codi cerrig i daflu ato, ond fe guddiodd Iesu ei hun ac aeth allan o'r deml.