Felly dywedodd Agrippa wrth Paul, "Mae gennych chi ganiatâd i siarad drosoch eich hun." Yna estynnodd Paul ei law a gwneud ei amddiffyniad:

²“Rwy’n ystyried fy hun yn ffodus ei fod o’ch blaen chi, y Brenin Agrippa, rwy’n mynd i wneud fy amddiffyniad heddiw yn erbyn holl gyhuddiadau’r Iddewon, ³yn enwedig oherwydd eich bod yn gyfarwydd â holl arferion a dadleuon yr Iddewon. Felly, erfyniaf arnoch i wrando arnaf yn amyneddgar.

⁴"Mae'r holl Iddewon yn adnabod fy null o fywyd o fy ieuenctid, a dreuliais o'r dechrau ymhlith fy nghenedl fy hun ac yn Jerwsalem. ⁵Maent wedi gwybod ers amser maith, os ydynt yn barod i dystio, fy mod wedi byw fel Pharisead yn ôl plaid lymaf ein crefydd. ⁶Ac yn awr rwy'n sefyll yma ar brawf oherwydd fy ngobaith yn yr addewid a wnaeth Duw i'n tadau, ⁷y mae ein deuddeg llwyth yn gobeithio ei gyrraedd, wrth iddynt addoli o ddifrif nos a dydd. Ac am y gobaith hwn yr wyf yn cael fy nghyhuddo gan Iddewon, O frenin! ⁸Pam fod unrhyw un ohonoch chi'n meddwl bod Duw yn codi'r meirw yn anhygoel?

⁹“Roeddwn i fy hun yn argyhoeddedig y dylwn wneud llawer o bethau wrth wrthwynebu enw Iesu o Nasareth. ¹⁰A gwnes i hynny yn Jerwsalem. Fe wnes i nid yn unig gloi llawer o'r seintiau yn y carchar ar ôl derbyn awdurdod gan yr archoffeiriaid, ond pan gawsant eu rhoi i farwolaeth, mi wnes i fwrw fy mhleidlais yn eu herbyn. ¹¹Ac roeddwn i'n eu cosbi'n aml yn yr holl synagogau ac yn ceisio gwneud iddyn nhw gablu, ac wrth gynddeiriog cynddeiriog yn eu herbyn fe wnes i eu herlid hyd yn oed i ddinasoedd tramor.

¹²"Yn y cyswllt hwn teithiais i Damascus gydag awdurdod a chomisiwn y prif offeiriaid. ¹³Am hanner dydd, O frenin, gwelais ar y ffordd olau o'r nefoedd, yn fwy disglair na'r haul, a ddisgleiriodd o'm cwmpas a'r rhai a deithiodd gyda mi. ¹⁴Ac wedi i ni i gyd syrthio i'r llawr, clywais lais yn dweud wrthyf yn yr iaith Hebraeg, 'Saul, Saul, pam yr ydych yn fy erlid? Mae'n anodd ichi gicio yn erbyn y geifr. '

¹⁵A dywedais, 'Pwy wyt ti, Arglwydd?' A dywedodd yr Arglwydd, 'Myfi yw'r Iesu yr ydych yn ei erlid.

¹⁶Ond codwch a sefyll ar eich traed, oherwydd yr wyf wedi ymddangos ichi at y diben hwn, i'ch penodi'n was ac yn dyst i'r pethau yr ydych wedi fy ngweld ynddynt ac i'r rhai yr ymddangosaf ichi ynddynt, ¹⁷yn eich gwaredu oddi wrth eich pobl ac oddi wrth y Cenhedloedd - yr wyf yn anfon atoch ¹⁸i agor eu llygaid, er mwyn iddynt droi o dywyllwch i olau ac o nerth Satan at Dduw, er mwyn iddynt dderbyn maddeuant pechodau a lle ymhlith y rhai sy'n cael eu sancteiddio gan ffydd ynof fi. '

¹⁹"Felly, O Frenin Agrippa, nid oeddwn yn anufudd i'r weledigaeth nefol, ²⁰ond datgan yn gyntaf i'r rhai yn Damascus, yna yn Jerwsalem a thrwy holl ranbarth Jwdea, a hefyd at y Cenhedloedd, y dylent edifarhau a throi at Dduw, gan gyflawni gweithredoedd yn unol â'u hedifeirwch. ²¹Am y rheswm hwn cipiodd yr Iddewon fi yn y deml a cheisio fy lladd. ²²Hyd heddiw, cefais yr help a ddaw oddi wrth Dduw, ac felly rwy'n sefyll yma yn tystio i fach a mawr, heb ddweud dim ond yr hyn a ddywedodd y proffwydi a Moses a fyddai'n dod i ben: ²³bod yn rhaid i'r Crist ddioddef ac y byddai, trwy fod y cyntaf i godi oddi wrth y meirw, yn cyhoeddi goleuni i'n pobl ac i'r Cenhedloedd. "

²⁴Ac fel yr oedd yn dweud y pethau hyn yn ei amddiffyniad, dywedodd Festus â llais uchel, "Paul, rydych chi allan o'ch meddwl; mae eich dysgu gwych yn eich gyrru allan o'ch meddwl."

²⁵Ond dywedodd Paul, "Nid wyf allan o fy meddwl, Festus mwyaf rhagorol, ond rwy'n siarad geiriau gwir a rhesymol. ²⁶Oherwydd mae'r brenin yn gwybod am y pethau hyn, ac wrtho ef rwy'n siarad yn feiddgar. Oherwydd fe'm perswadiwyd nad oes yr un o'r pethau hyn wedi dianc rhag ei rybudd, oherwydd ni wnaed hyn mewn cornel. ²⁷Brenin Agrippa, a ydych chi'n credu'r proffwydi? Gwn eich bod yn credu. "

²⁸A dywedodd Agrippa wrth Paul, "Mewn cyfnod byr a fyddech chi'n fy mherswadio i fod yn Gristion?"

²⁹A dywedodd Paul, "Boed yn fyr neu'n hir, byddwn i Dduw y gallai nid yn unig chi ond hefyd pawb sy'n fy nghlywed heddiw ddod yn gyfryw ag ydw i - heblaw am y cadwyni hyn."

³⁰Yna cododd y brenin, a'r llywodraethwr a Bernice a'r rhai oedd yn eistedd gyda nhw. ³¹Ac wedi iddyn nhw dynnu'n ôl, dywedon nhw wrth ei gilydd, "Nid yw'r dyn hwn yn gwneud dim i haeddu marwolaeth neu garchar." ³²A dywedodd Agrippa wrth Festus, "Gallai'r dyn hwn fod wedi'i ryddhau pe na bai wedi apelio at Cesar."