Ond fe werthodd dyn o’r enw Ananias, gyda’i wraig Sapphira, ddarn o eiddo, ²a chyda gwybodaeth ei wraig cadwodd yn ôl iddo'i hun rai o'r enillion a dod â dim ond rhan ohono a'i osod wrth draed yr apostolion. ³Ond dywedodd Pedr, "Ananias, pam mae Satan wedi llenwi'ch calon i ddweud celwydd wrth yr Ysbryd Glân ac i gadw'n ôl drosoch eich hun ran o elw'r wlad? ⁴Er iddo aros heb ei werthu, oni arhosodd yn eiddo i chi'ch hun? Ac ar ôl iddo gael ei werthu, onid oedd ar gael ichi? Pam eich bod wedi mynd yn groes i'r weithred hon yn eich calon? Nid ydych wedi dweud celwydd wrth ddynion ond â Duw. "

⁵Pan glywodd Ananias y geiriau hyn, fe gwympodd i lawr ac anadlu ei olaf. A daeth ofn mawr ar bawb a glywodd amdano. ⁶Cododd y dynion ifanc a'i lapio i fyny a'i gario allan a'i gladdu. ⁷Ar ôl egwyl o tua thair awr daeth ei wraig i mewn, heb wybod beth oedd wedi digwydd.

⁸A dywedodd Pedr wrthi, "Dywedwch wrthyf a wnaethoch chi werthu'r tir am gymaint." A dywedodd hi, "Ie, am gymaint."

⁹Ond dywedodd Pedr wrthi, "Sut ydych chi wedi cytuno gyda'ch gilydd i brofi Ysbryd yr Arglwydd? Wele, mae traed y rhai sydd wedi claddu'ch gŵr wrth y drws, a byddan nhw'n eich cario chi allan."

¹⁰Ar unwaith fe gwympodd i lawr wrth ei draed a'i anadlu'n olaf. Pan ddaeth y dynion ifanc i mewn cawsant hi yn farw, a gwnaethant ei chario allan a'i chladdu wrth ochr ei gŵr. ¹¹A daeth ofn mawr ar yr eglwys gyfan ac ar bawb a glywodd am y pethau hyn. ¹²Nawr roedd llawer o arwyddion a rhyfeddodau yn cael eu gwneud yn rheolaidd ymhlith y bobl gan ddwylo'r apostolion. Ac roedden nhw i gyd gyda'i gilydd yn Portico Solomon. ¹³Nid oes unrhyw un o'r gweddill yn meiddio ymuno â nhw, ond roedd gan y bobl barch mawr tuag atynt. ¹⁴Ac ychwanegwyd mwy nag erioed o gredinwyr at yr Arglwydd, torfeydd o ddynion a menywod, ¹⁵fel eu bod hyd yn oed yn cario'r sâl i'r strydoedd a'u gosod ar geudod a matiau, fel y byddai Peter yn dod heibio o leiaf o leiaf, ar rai ohonynt. ¹⁶Ymgasglodd y bobl hefyd o'r trefi o amgylch Jerwsalem, gan ddod â'r sâl a'r rhai cystuddiedig ag ysbrydion aflan, a chawsant i gyd iachâd.

¹⁷Ond cododd yr archoffeiriad, a phawb oedd gydag ef (hynny yw, plaid y Sadwceaid), a llenwi â chenfigen ¹⁸arestiwyd yr apostolion a'u rhoi yn y carchar cyhoeddus. ¹⁹Ond yn ystod y nos agorodd angel yr Arglwydd ddrysau'r carchar a'u dwyn allan, a dweud, ²⁰"Ewch i sefyll yn y deml a siarad â'r bobl holl eiriau'r Bywyd hwn."

²¹A phan glywsant hyn, aethant i mewn i'r deml ar doriad dydd a dechrau dysgu. Nawr pan ddaeth yr archoffeiriad, a'r rhai oedd gydag ef, galwasant ynghyd y cyngor a holl senedd Israel a'u hanfon i'r carchar i'w cael dod. ²²Ond pan ddaeth y swyddogion, ni ddaethon nhw o hyd iddyn nhw yn y carchar, felly dyma nhw'n dychwelyd ac adrodd, ²³"Fe ddaethon ni o hyd i'r carchar wedi'i gloi'n ddiogel a'r gwarchodwyr yn sefyll wrth y drysau, ond pan wnaethon ni eu hagor ni ddaethon ni o hyd i unrhyw un y tu mewn."

²⁴Nawr pan glywodd capten y deml a'r prif offeiriaid y geiriau hyn, roedden nhw'n ddryslyd iawn amdanyn nhw, gan feddwl tybed beth fyddai hyn yn dod iddo. ²⁵A daeth rhywun a dweud wrthyn nhw, "Edrychwch! Mae'r dynion rydych chi'n eu rhoi yn y carchar yn sefyll yn y deml ac yn dysgu'r bobl." ²⁶Yna aeth y capten gyda’r swyddogion a dod â nhw, ond nid trwy rym, oherwydd roedd ofn iddyn nhw gael eu llabyddio gan y bobl.

²⁷Ac wedi iddyn nhw ddod â nhw, fe wnaethon nhw eu gosod gerbron y cyngor. Ac roedd yr archoffeiriad yn eu cwestiynu, ²⁸gan ddweud, "Fe wnaethon ni godi tâl arnoch chi i beidio â dysgu yn yr enw hwn, ac eto dyma chi wedi llenwi Jerwsalem â'ch dysgeidiaeth, ac rydych chi'n bwriadu dod â gwaed y dyn hwn arnon ni."

²⁹Ond atebodd Pedr a'r apostolion, "Rhaid i ni ufuddhau i Dduw yn hytrach na dynion. ³⁰Cododd Duw ein tadau Iesu, y gwnaethoch chi ei ladd trwy ei hongian ar goeden. ³¹Dyrchafodd Duw ef ar ei ddeheulaw fel Arweinydd a Gwaredwr, i roi edifeirwch i Israel a maddeuant pechodau. ³²Ac rydyn ni'n dystion i'r pethau hyn, ac felly hefyd yr Ysbryd Glân, y mae Duw wedi'i roi i'r rhai sy'n ufuddhau iddo. "

³³Pan glywsant hyn, roeddent yn ddig ac eisiau eu lladd. ³⁴Ond fe wnaeth Pharisead yn y cyngor o’r enw Gamaliel, athro’r gyfraith a ddaliwyd er anrhydedd gan yr holl bobl, sefyll i fyny a rhoi gorchmynion i roi’r dynion y tu allan am ychydig. ³⁵Ac meddai wrthynt, "Ddynion Israel, cymerwch ofal yr hyn yr ydych ar fin ei wneud gyda'r dynion hyn. ³⁶Oherwydd cyn y dyddiau hyn cododd Theudas i fyny, gan honni eu bod yn rhywun, ac ymunodd nifer o ddynion, tua phedwar cant, ag ef. Lladdwyd ef, a gwasgarwyd pawb a'i dilynodd a daeth i ddim. ³⁷Ar ei ôl cododd Jwdas y Galilean yn nyddiau'r cyfrifiad a thynnu rhai o'r bobl ar ei ôl. Bu farw hefyd, a gwasgarwyd pawb a'i dilynodd. ³⁸Felly yn yr achos presennol dywedaf wrthych, cadwch draw oddi wrth y dynion hyn a gadewch iddynt adael, oherwydd os yw'r cynllun hwn neu'r ymgymeriad hwn o ddyn, bydd yn methu; ³⁹ond os yw o Dduw, ni fyddwch yn gallu eu dymchwel. Efallai y cewch hyd yn oed eich bod yn gwrthwynebu Duw! "Felly cymerasant ei gyngor,

⁴⁰ac wedi iddynt alw'r apostolion i mewn, gwnaethon nhw eu curo a'u cyhuddo i beidio â siarad yn enw Iesu, a gadael iddyn nhw fynd. ⁴¹Yna gadawsant bresenoldeb y cyngor, gan lawenhau eu bod yn cael eu cyfrif yn deilwng i ddioddef anonestrwydd am yr enw.

⁴²A phob dydd, yn y deml ac o dŷ i dŷ, ni wnaethant roi'r gorau i ddysgu a phregethu Iesu fel y Crist.