Dyma sut y dylai rhywun ein hystyried ni, fel gweision Crist a stiwardiaid dirgelion Duw. ²Ar ben hynny, mae'n ofynnol gan stiwardiaid eu bod yn ddibynadwy. ³Ond gyda mi mae'n beth bach iawn y dylwn i gael fy marnu gennych chi neu gan unrhyw lys dynol. Mewn gwirionedd, nid wyf hyd yn oed yn barnu fy hun. ⁴Nid wyf yn ymwybodol o unrhyw beth yn fy erbyn fy hun, ond nid wyf yn ddieuog felly. Yr Arglwydd sy'n fy marnu. ⁵Felly peidiwch ag ynganu barn cyn yr amser, cyn i'r Arglwydd ddod, a fydd yn dwyn i'r amlwg y pethau sydd bellach wedi'u cuddio mewn tywyllwch ac yn datgelu dibenion y galon. Yna bydd pob un yn derbyn ei ganmoliaeth gan Dduw.

⁶Rwyf wedi cymhwyso'r holl bethau hyn i mi fy hun ac Apollos er eich budd chi, frodyr, er mwyn i chi ddysgu gennym ni i beidio â mynd y tu hwnt i'r hyn sydd wedi'i ysgrifennu, fel na fydd yr un ohonoch chi'n cael eich pwffio o blaid y naill yn erbyn y llall. ⁷Ar gyfer pwy sy'n gweld unrhyw beth gwahanol ynoch chi? Beth sydd gennych na wnaethoch chi ei dderbyn? Os gwnaethoch chi ei dderbyn, pam ydych chi'n brolio fel na fyddech chi'n ei dderbyn? ⁸Eisoes mae gennych chi bopeth rydych chi ei eisiau! Eisoes rydych chi wedi dod yn gyfoethog! Hebom ni rydych chi wedi dod yn frenhinoedd! Ac a fyddech chi'n teyrnasu, er mwyn inni rannu'r rheol gyda chi! ⁹Oherwydd credaf fod Duw wedi arddangos apostolion inni fel yr olaf oll, fel dynion a ddedfrydwyd i farwolaeth, oherwydd ein bod wedi dod yn olygfa i'r byd, i angylion, ac i ddynion. ¹⁰Ffyliaid ydym ni er mwyn Crist, ond yr ydych yn ddoeth yng Nghrist. Rydyn ni'n wan, ond rydych chi'n gryf. Fe'ch delir mewn anrhydedd, ond yr ydym yn anfri. ¹¹Hyd at yr awr bresennol rydym yn newyn ac yn syched, rydym wedi gwisgo'n wael ac yn bwffe ac yn ddigartref, ¹²ac rydym yn llafurio, gan weithio gyda'n dwylo ein hunain. Wrth gael ein difetha, bendithiwn; wrth gael ein herlid, yr ydym yn dioddef; ¹³wrth athrod, rydym yn erfyn. Rydyn ni wedi dod, ac yn dal i fod, fel llysnafedd y byd, yn sbwriel pob peth.

¹⁴Nid wyf yn ysgrifennu'r pethau hyn i beri cywilydd i chi, ond i'ch ceryddu fel fy mhlant annwyl. ¹⁵Oherwydd er bod gennych dywyswyr dirifedi yng Nghrist, nid oes gennych lawer o dadau. Oherwydd deuthum yn dad yng Nghrist Iesu trwy'r efengyl. ¹⁶Rwy'n eich annog, felly, i fod yn ddynwaredwyr ohonof. ¹⁷Dyna pam yr anfonais Timotheus atoch chi, fy mhlentyn annwyl a ffyddlon yn yr Arglwydd, i'ch atgoffa o fy ffyrdd yng Nghrist, gan fy mod yn eu dysgu ym mhobman ym mhob eglwys. ¹⁸Mae rhai yn drahaus, fel pe na bawn yn dod atoch. ¹⁹Ond dof atoch yn fuan, os bydd yr Arglwydd yn ewyllysio, a byddaf yn darganfod nid sôn y bobl drahaus hyn ond eu pŵer. ²⁰Oherwydd nid yw teyrnas Dduw yn cynnwys siarad ond mewn grym. ²¹Beth ydych chi'n dymuno? A ddof atoch gyda gwialen, neu â chariad mewn ysbryd addfwynder?